HEILIGENKALENDER

21 mrt

Er is uit zijn eigen leven weinig bekend, maar we kennen zijn kloosterregels die hij opstelde voor de orde der benedictijnen en een biografie die een halve eeuw na zijn dood is opgesteld.
Benedictus zag in 480 in het Italiaanse Nursia het levenslicht en probeerde een studie rechten in Rome. Maar hij was niet gecharmeerd van de welig tierende corruptie in Rome, zodat Benedictus besloot als kluizenaar verder te leven. Eerst bewoonde hij een spelonk nabij Subiaco, maar groepje ongeorderde christenen boden hem het leiderschap van hun sekte aan. Benedictus moest toch al snel weer de bergen invluchten omdat deze lieden niets moesten hebben van zijn opgestelde tucht, dagroosters, bid- en werktaken. Een poging tot vergiftiging was zijn deel.
Een nieuwe taak diende zich spoedig aan. Meer serieuze christelijke jongeren sloten zich bij hem aan en dit gaf aanleiding om de zaken in andere banen te leiden. Er kwamen 12 gemeenschappen met eveneens 12 monniken met één leider. Omdat alleen bidden en bedelen volgens Benedictus niet tot de maatschappelijke verworvenheden behoorden om tot God te komen, was zijn regel: Bid en werk. Elke afdeling moest in zijn eigen onderhoud voorzien. Dus eigen onderwijs verzorgen, eigen broodwinning in werkplaatsen of landbouw en ook eigen voedselvoorziening. Alles onder het mom van matigheid.
Een plaatselijke priester zocht alleen maar problemen, zodat Benedictus met zijn gevolg naar het zuiden, Montecassino, trok voor het oprichten van een eigen abdij. Nog steeds behoren de benedictijnen tot de meest belangrijke klooster orden. Zelfs de verwoesting in 1944 heeft daar niets aan kunnen veranderen.
De vrouwelijke tak, de orde der benedictinessen is in de nabijheid gesticht door zijn zuster Scholastica (10 februari).

Bènèdictine
Natuurlijk is het Franse likeur Bènèdictine oorspronkelijk als kloosterlikeur gemaakt door de benedictijnen. Het drankje ontstond in de 16e eeuw als geneeskrachtig elixer waarin 27 kruiden werden verwerkt en waarvan het recept slechts bij 3 monniken bekend was. De kruiden werden verzameld op de weilanden in de omgeving van een klooster te Normandië. Bènèdictine werd uitgevonden in 1510 door broeder Bernardo en het raakte in 1534 bekend bij het Franse vorstenhuis. Tot aan de Franse revolutie, bij de verwoesting van het klooster, waarbij ook het oorspronkelijke recept verloren ging, was deze drank zeer populair. Eerst 70 jaar later werd bij toeval een kopie van het recept teruggevonden. Maar de kloosterlingen kregen hun recept niet terug. Een distilleerderij ging er mee aan de haal, en alleen als naam leeft de herkomst nog door. Evenals de door de broeders gebruikelijke toevoeging: deo optimo maximo (D.O.M. = gewijd aan God).